signaleert ontwikkelingen in maatschappij en media
De ontlezing in Nederland neemt ernstige vormen aan. Aap-noot-mies ligt te verstoffen. Hoe ernstig is het probleem? Héél, volgens Ruud Hisgen en Adriaan van der Weel, auteurs van het onlangs verschenen boek “De lezende mens. De betekenis van het boek voor ons bestaan”. Hun boek is een waarschuwende vinger.
Via publikaties in kranten wijst de overheid belanghebbenden op de mogelijkheid bezwaren aan te tekenen tegen haar besluiten. Bijvoorbeeld inzake infrastructurele projecten. Inspraak.
Hoe staat het met de toegankelijkheid van die publikaties. Is die goed of is ‘t zoeken onder het tapijt?
Ik blijf opruimen. Zonder Marie Kondo. Naar eigen inzicht.
Ben in 2016 begonnen. Heb er al vier blogs over geschreven.
Het belangrijkst is ontspullen, minderen dus. Recyclen. Past in de mindset van nu. Tegelijkertijd ordenen.
Van ontspullen is pas echt sprake als er méér uitgaat dan binnenkomt. Een “handelsoverschot“: export groter dan import.
Ik heb onlangs ook foto’s en dia’s opgeruimd. Als ergens de Wet van Sturgeon opging dan was het hierbij. Ruim 90% was overbodig, kon weg.
Boeken en tijdschriften
Ik beschreef hoe ik tijdschriften en boeken reduceerde. In aantal en in omvang.
Hoe ik uit Folio Magazine de belangrijkste artikelen haalde. Hoe ik ook boeken fileerde om het volume te verminderen.
Hoe ik mijn schrijf- en redactieboeken aan het toenmalige NUV aanbood, compleet met een plan voor het opzetten van een ‘learning center’. Helaas dat is er niet van gekomen. Waarom eigenlijk niet? Het is nog steeds een goed plan. Nu kan het niet meer, het NUV bestaat niet meer. Het is nu de Mediafederatie.
Ik besprak ook een psychologische rem die het opruimen in de weg staat, het ‘endowment effect’.
Minimum Information Units, wat zijn dat?
In mijn blog “Het artikel dat ook nog gelezen wordt. Pylonen trekken de aandacht en geven duiding” schetste ik de rol van aandachtstrekkers in een artikel. Ik noemde ze pylonen analoog aan de gekleurde waarschuwingskegels die je op wegen ziet. In een artikel zijn dat: kop/intro, beelden/bijschriften, tussenkoppen, ‘streamers’en kaders.
Alleen pylonen?
Die pylonen, betoogde ik, werken samen, als een team. Ze geven in één oogopslag de grote lijn van de boodschap van het artikel. Die stelling kwam nog eens terug in mijn blog “Het rendement van informatieoverdracht van brein naar brein”.
