Klimaatcrisis: De slimste overleeft

De mens past zich aan, aan de wereld die hij zelf verziekt heeft. Legt zich neer bij de ‘status quo’. Darwin is aan zet.

Begin van de week werd door Nederland de Climate Adaptation Summit (CAS) 2021 gefaciliteerd. Een reeks online evenementen die over de hele wereld gestreamd werden. Bedoeld om te inspireren en om oplossingen te tonen voor het klimaatprobleem. Wereldleiders op een scherm aan het woord.

Charles Darwin

Aanpassing
‘Adaptation’, dat wil zeggen aanpassing aan de veranderende klimaatomstandigheden. Droogte, hitte, stormen, overstromingen en bosbranden. De tering naar de nering zetten. Is de strijd opgegeven? Niet oorzaken van de crisis wegnemen zoals de overbevolking en de uitputting van de grondstoffen, maar accepteren? Meegeven als een judoka? Om op het geschikte moment toe te slaan? Als dat zou kunnen.

Darwin
De vraag is niet welke mens, maar welke mensheid zal overleven. Dat zal die zijn die het beste is aangepast aan de veranderde aarde. The Fittest. Lukt dat niet dan is het einde verhaal. De heerschappij wordt overgenomen door octopussen, zoals ik eerder schetste.

Korte termijn denken
Wat staat in de weg? Gedrag, mindset. Een gedragsverandering die de klimaat- en grondstoffenproblemen moet oplossen is moeilijk voor elkaar te krijgen. Dat is niet vreemd. Ondanks het feit dat de meeste mensen deugen, zoals Rutger Bregman beweert, lukt het niet de massa tot anders handelen te krijgen. Op wat langere termijn denken dan de neus lang is lukt nog steeds niet. ‘Adaptation’ is ook korte termijn denken.

Evolutionaire verklaring
Dat is niet vreemd. We zijn nog steeds voorzien van het brein van de jager-verzamelaar. Ook dat is niet vreemd, want pas 12.000 jaar geleden veranderde de leefwijze van de mens, van rondtrekkende jager naar gesettelde boer. Dat is volgens de evolutionair psycholoog Mark van Vugt, minder dan 1% van de de menselijke geschiedenis. Zo snel verander je niet. Lees zijn boek “Lucy, Darwin & Lady Gaga”. We zitten dus nog steeds met het brein van die jager-verzamelaar. We denken nog steeds als onze voorouders. Korte termijn. Hoe overleef ik de dag van vandaag? Waar haal ik m’n eten? Wat beweegt daar in die struiken? Wordt ik straks niet opgegeten? Het ruikt hier naar de dood. Vluchten, wegwezen. Snel. Snel.

Ver van m’n bed
De gevolgen van een klimaatcrisis zijn te ver van ons bed. Beelden van smeltende ijskappen slaan niet aan, muren van sneeuw die in zee plonzen evenmin. Een vulkaaneruptie met grijze wolken tot 6 km hoogte, Jogyakarta zondag? Zielig voor die mensen daar. Gedragsverandering. Een onbegonnen taak. Zelfs als het gevaar vlakbij komt. Corona. Persconferenties met Irma Sluis. Leuk vermaak. Een knaller met 8 miljoen kijkers. Top. Maar lockdown, avondklok, anderhalve meter afstand. Ho maar. De Britse variant van covid-19 die het menselijk afweersysteem weet te ontlopen. Nog een voorbeeld van Darwins ‘Survival of the Fittest’. Een nieuw gevaar. Niet gevaarlijk genoeg?

Met de neus op het gevaar
De hedendaagse mens komt pas in beweging als het water op de tweede verdieping bij hem binnenkomt, als de modderstroom bij hem voor het huis langskomt, als de as van de vulkaan zijn tuin grijs bedekt, als de rode gloed van een snel naderende komeet de hemel kleurt. Handen op de oren, en wachten op de klap. Wat werkt? Confronteer de mens direct met het gevaar. Letterlijk de neus op de feiten drukken. De complotdenker geen kans op ontsnapping geven. Essentiële reizen naar rampgebieden organiseren. Huizenruil naar een huis dat onder water staat, letterlijk.

Preventie vóór adapatie
Als dan de mensheid toch tot inkeer komt en tot aanpak van het kernprobleem overgaat dan zou je daarin drie niveaus kunnen onderscheiden. Een triage.

Macro
Globale gecentraliseerde aanpak. Preventie in plaats van cureren aan symptomen. Niet zwerfvuil in de oceanen opruimen maar voorkomen dat het daar komt. Een politiek probleem

Meso
Technologische oplossingen. Streven naar het ultieme doel, het perpetuum mobile, dat werkt zonder influx van energie. Alternatieve energiebronnen (fusiereactor, met waterstof als transportabele energieaccu). Het rendement van recycling verhogen tot 100%. Regionale aanpak.

Micro
Individuele aanpak. Regionaal aangestuurd. Gedragsverandering. Consumentisme vaarwel. Minder gebruiken, langer gebruiken, afval voorkomen.

Wat komt er uiteindelijk uit CAS 2021?
Goedbedoelde intenties? Vrijgemaakt geld dat niet besteed wordt. Een lappendeken van maatregelen, die niet voldoen aan Kritische Succes Factoren. De belangrijkste: een centrale regie door een globaal leiderschap. Een vergeefse poging die verzandt in nationalisme? Lang leve de overlever. De ‘ fittest’: de octopus, die het stokje overneemt van de dinosaurus ‘homo sapiens’, de verstandige mens.

Edwin Kisman

 

 

Aanbevolen leeslijst, eerder gepubliceerde blogs

Over historische extincties en de ‘ man-made extinction’ in het antropoceen
Apocalypse Magazine. Een eigentijds klimaatblad
27 sep 2019

Over de existentiële risico’s en de overlever, de octopus
Apocalypse Magazine wordt Apocalyps Nu!
4 okt 2019

Over de Kritische Succes Factoren voor een redding
Apocalypse 3. Als lemmingen naar de afgrond
17 okt 2019

Over het pendelen tussen corona en stikstof
Journal of Apocalypse Science (JAS). Corona en Stikstof onder één dak
3 juli 2020

5

Ad blockers: ramp of zegen

Ad blockers: ramp of zegenDe afgelopen weken was er nogal wat te doen over ad blockers; reclamewissers in ’t Nederlands. Zo’n ad blocker weert reclame tijdens het surfen op internet De commotie laaide op nadat Apple besloot ad blockers toe te staan in zijn browser ‘Safari’.

Ik wilde een ‘sluitend’ verhaal over ad blockers schrijven. Een blog is daarvoor niet het passende medium. Daarom geef ik hieronder commentaar bij recente artikelen over ad blockers en nog enkele, zoals Kees Fens dat noemde, ongekamde gedachten bij het onderwerp.

Ben Barokas zoekt naar oplossingen

Ben Barokas is de oprichter van Sourcepoint, en spreker op het aanstaande Digital Innovators’ Summit (DIS) dat van 20 tot en met 22 maart 2016 in Berlijn wordt gehouden. Op de website van DIS is het artikel ‘How an ex-Googler is hoping to solve ad blocking and other publishers conundrums’ te lezen. Sourcepoint zoekt het in een transparante uitwisseling van content en geld tussen lezers, uitgeverijen en adverteerders. In dat artikel schrijft hij onder meer: ‘The one choice that should not be available is to consume content without compensating the publisher’. Maar dat is nu precies zoals uitgeverijen hun lezers hebben opgevoed: de inkomsten uit de lezers- en adverteerdersmarkt zijn al decennia lang ernstig uit balans. Uitgeverijen hebben dat geweten en hebben die situatie bewust laten voortbestaan. De enkele uitgever die wees op het risico werd niet gehoord. Het is daarom naar mijn idee niet terecht om nu ineens ‘de bal’ bij de lezers neer te leggen.

De kurk waarop internet drijft zinkt

‘Reclame is de kurk waarop internet drijft’, lees ik in een artikel in de Volkskrant over ad blockers. Laat ik eens aannemen dat deze situatie vooral voor online media geldt. Dan ben ik bang dat ‘we’ al enige tijd aan het zinken zijn; we hebben het alleen nog niet in de gaten omdat iedereen naar de horizon tuurt (‘land in zicht!’) en niemand notie neemt van de averij die ‘onze’ kurk oploopt. Het zinken gaat maar heel langzaam, maar nu is dan het moment gekomen dat onze voeten nat worden.
Het drijfvermogen van de kurk wordt aangetast door twee elkaar versterkende fenomenen: de toename van het aantal online media en—als gevolg daarvan—de toename van het aantal online adverteerders (nodig voor het (mede)financieren van de online media). Dat is nog niet alles: naarmate er meer aanbieders (adverteerders) zijn bij een min of meer gelijkblijvend aantal prospects, zal het effect van advertenties afnemen; niet alleen het aantal prospects blijft min of meer gelijk, maar ook—en dat is even zo belangrijk—de hoeveelheid middelen (geld) die zij ter beschikking hebben. Vooral in kringen van online goeroes wil men nog wel eens aan deze wetmatigheden voorbij gaan. De, ogenschijnlijk, eenvoudigste manier om het afnemen van het reclame-effect te compenseren is ‘harder roepen’, resulterend in opdringerige, door de lezer ongewenste reclame.

Bakzeil gehaald bij rechters

De recente reacties van de advertentie- en uitgeefbranche op het doorstoten van ad blockers zijn daarom te begrijpen, maar missen elke realiteitszin. Eerder dan zich af te vragen waarom lezers ad blockers installeren, dreigt het Interactive Advertising Bureau (IAB) met rechtszaken tegen de producenten ervan. Dat een aantal Duitse uitgeverijen inmiddels nul op het rekest kreeg van de rechter heeft het IAB kennelijk ook niet bij zinnen gebracht. Deze uitgeverijen—waaronder het gerespecteerde Handelsblatt—wilden een verbod op ad blockers. Realiteitszin is er wel bij de bestuurder van de Nederlandse tak van het IAB; die zegt geen voorstander te zijn van rechtszaken. 

Lezers pikken het niet

Diederik Ubels van MobPro debiteert in het Financieele Dagblad: “[dat er een balans moet worden gevonden] tussen advertenties die niet hyperirritant worden gevonden, maar toch opvallen”. Hyperirritant? Fijn! Daarnaast ook ‘gewoon’ irritante advertenties. Het toenemend—en inmiddels massale—gebruik van ad blockers rechtvaardigt de gedachte dat de meeste advertenties in één van deze categorieën moet worden ingedeeld. Dit besef komt rijkelijk te laat, en klinkt daarom hypocriet.

Tegengif helpt niet

Inmiddels is er ook software ontwikkelt die ad blockers onschadelijk maakt. De makers daarvan gaan er geheel aan voorbij dat niet het stukje software met de naam ‘ad blocker’ het probleem is, maar de consument die de ad blocker installeert. Daarmee is  een ad blocker ontstaan van vlees en bloed, met hersenen!