Op 9 mei werd een zeefdruk van Andy Warhol verkocht voor het respectabele bedrag van $ 195 miljoen (€ 184 miljoen). Een portret van Marilyn Monroe, met een gat in haar hoofd. Een zeefdruk! Vanwaar die buitensporige prijzen van moderne kunstwerken?
Edwin Kisman
Lezen over ontlezen
De ontlezing in Nederland neemt ernstige vormen aan. Aap-noot-mies ligt te verstoffen. Hoe ernstig is het probleem? Héél, volgens Ruud Hisgen en Adriaan van der Weel, auteurs van het onlangs verschenen boek “De lezende mens. De betekenis van het boek voor ons bestaan”. Hun boek is een waarschuwende vinger.
De Archipeltheorie. Hoe de lezer een tijdschrift leest.
Het lezen van een tijdschrift is als een reis door een archipel. De lezer vaart met een boot van eiland naar eiland. Langs blonde stranden, langs vulkanische eilanden met zwart zand, mangrovebossen aan zee, kristalhelder water, gekleurde vissen, riffen met kolkende branding. Gaat aan land als het klikt. Een archipel? De Gordel van Smaragd, de Indische Archipel met z’n 23.288 eilanden. Ik had er bijna een gekocht.
Autobiografie, een nuttig hulpmiddel
Een autobiografie, wie denkt eraan in z’n jonge en zelfs mid-life jaren? De droombeelden van vroeger zijn nog zo dichtbij. Nostalgie begint zich net te ontwikkelen. Toch kan het een nuttige handleiding voor je leven zijn. Het is profijtelijk vroeg met het schrijven ervan te beginnen. Waarom?
Nostalgie: terug naar een verloren Paradijs
Een reis, terug in de tijd, terug naar een verloren paradijs. Niet vooruit, zoals in de ‘Time machine’, van H.G.Wells, maar terug naar het verleden. Niet fysiek, maar op golven van herinneringen. Terug bijvoorbeeld naar de onpreutse jaren zeventig. De turbulente tijden van toen, bloemenpracht en bloemenkracht, ‘Flower power’. Saskia Holleman naakt op een PSP poster, Phil Bloom idem op de tv. Nederland geschokt! Terug naar zoete herinneringen. Naar verre reizen, tropische nachten, blonde stranden. Verkwikkende nostalgie.
Guerrilla in het oosten?
Stevent Oekraïne af op een langdurige guerilla? Jacques Schuster suggereert dat in ‘Die Welt’ van vorige week (19 april). De titel van zijn analyse is duidelijk “ For Ukraine, It’s Time To Shift To Guerrilla Warfare”. Hij stelt dat Oekraïne de oorlog tegen de superieure oorlogsmachine van Rusland niet kan winnen, maar het kan tenminste proberen ‘m niet te verliezen. Door reguliere militairen te transformeren naar partizanen.
Een goed tijdschrift maken kan iedereen. Houd wel rekening met een paar basisregels.
Leer je een wetenschapper of techneut schrijven of breng je een journalist wetenschap en techniek bij. Dit is een belangrijk dilemma van vaktijdschriftenmakers. Het eerste blijkt makkelijker dan het laatste.
God zegene de greep
Ik ben al tijdens mijn studie in de vaktijdschriftenwereld terechtgekomen. Bij toeval. Een directeur van de toenmalige uitgeverij Misset, Harald Christern, vroeg mij een chemisch tijdschrift, de Chemische Courant, te restylen en te repositioneren. Ik had geen enkele ervaring op dit gebied, dus ik zei “OK, dat doe ik”. De andere directeur zei daarop:”God zegene de greep”. Het ging goed.
Golf na golf eist de aandacht. Overbelasting door het nieuws.
Een incident veroorzaakt een nieuwsgolf, die snel opkomt. Terwijl de ene golf nog aan het afzwakken is, schiet de volgende al omhoog. Het zijn de bezetters van de voorpagina’s, het Journaal en praattafels. Zij trekken aandacht, voortdurend en op hoog niveau, en zorgen voor een informatieoverbelasting (‘information overload’).
Serendipiteit: iets vinden zonder ernaar te zoeken
Gericht zoeken kost vaak tijd en is soms zonder resultaat. Je kan ook wel eens iets vinden zonder dat je ernaar gezocht hebt.Zoeken naar autosleutels of je iPhone? Je zou ’t zoeken een handje kunnen helpen. Bijvoorbeeld via de Apple app “zoek mijn iPhone”.
Op een computer zijn documenten goed vindbaar als je er labels (‘tags’) aan hangt. Op Google is informatie zonder dat al goed en razend snel te vinden. Albert Einstein: 2,63 miljard resultaten in 0,54 seconden! Je krijgt een antwoord op je vraag, plus nog enkele alternatieven.
Moderne kunst. Ben ik de enige die ‘t niet begrijpt?
Woensdag, onze museumdag. Vaak inspirerend. Niet altijd. Kom ik een zaal binnen, zie ik ‘n 20 meter lange witte muur, met halverwege een wit schilderij, zo’n 75 bij 75 centimeter. In ’t midden daarvan een Zwart Vierkant. Huh, wat zou die kunstenaar bedoelen? Ben ik de enige die hem niet begrijpt? Vast niet.
Globale aanpak klimaatcrisis gaat niet lukken. Ons oerbrein ligt dwars.
Er komt maar geen vaart in de broodnodige globale aanpak van de klimaatcrisis. Maatregelen zijn oké, zolang ze maar ‘not in my backyard’ zijn. Het werkelijke gevaar wordt niet gezien, alleen de gevolgen. Die dan weer driftig gerepareerd worden. Hoe komt dat? Ligt ons oerbrein dwars?
Proactiviteit. Hoe bescherm je overheidsdata bij een invasie?
Data-ambassades moeten de continuïteit van een digitale overheid waarborgen in geval van een noodsituatie, zoals natuurrampen, grootschalige cyberaanvallen en een militaire invasie. Wat zomaar kan gebeuren. In het slechtste geval kan een regering vanuit een gastland zijn digitale diensten aan burgers en bedrijfsleven blijven leveren en zo het overheidsapparaat overeind houden. Als een soort digitale nomade.
Wáár gaan we voor: proactief, reactief of non-actief?
Kiezen voor proactief betekent: vooruitzien, een langetermijn plan hebben, voortijdig handelen, maatregelen treffen, ‘just in case’ en ‘better safe than sorry’. Ben je reactief ingesteld dan laat je alles over je heen komen, handel je achteraf, naar bevind van zaken. Je denkt “we zien het tegen die tijd wel”. Je handelt na afloop van een gebeurtenis. Maar je komt wel in actie. Je bent (re)actief. Het is duidelijk wat het betekent wanneer je voor non-actief kiest.
Je keuze wordt sterk bepaald door de omstandigheden en door je persoonlijkheid. Ben je geordend of ben je chaotisch? Ben je stabiel of ben je neurotisch? Die trekken bepalen ook of je je zaakjes tijdig voor elkaar hebt of dat je voortdurend acties uitstelt tot één voor twaalf. Dan behoor je tot de groep van de procrastinators.
Geven en delen geven een goed gevoel.
“Maakt geld gelukkig?”. In zijn boek met deze titel antwoordt Ap Dijksterhuis “Ja, als je het deelt”. Weggeven maakt uiteindelijk gelukkiger dan voor onszelf houden.”Het geluk dat het geven aan anderen ons brengt, is universeel en aangeboren”. Die ervaring heb ik ook: geld geven maakt gelukkig. Zo ongeveer is het ook voor het delen van gedachten en ideeën. Dat is waarom het schrijven van columns mij een goed gevoel geeft: ik deel hierin mijn gedachten, in columns, zoals ik mijn blogs tegenwoordig noem, op aandringen van mijn zoon Floris.
Niet lullen maar poetsen.
Dit bekende gezegde van de daadkrachtige Rotterdammers zou best wat vaker in praktijk kunnen worden gebracht.
Neem nou de aanpak van de klimaatcrisis die een hoge urgentie heeft. Ik ben vaak sceptisch geweest over de kansen op succes.