Mensen die in de fout waren gegaan werden vroeger aan de schandpaal geketend. Op z’n best na een proces. In het gunstigste geval alleen blootgesteld aan verbaal geweld, van voorbijgangers, van een hitsige menigte.
Tegenwoordig worden ze digitaal te kijk gezet
In een aantal gevallen op grond van nepinformatie, die ‘viraal’ gaat, zich als een virus razendsnel over het internet verspreidt. Met WhatsApp en Twitter als belangrijkste infectiebronnen. Met soms heftige, desastreuse gevolgen, zoals de lynchpartijen in India.
Lynchpartijen
Zie bijvoorbeeld het artikel van Annie Gowen in de Washington Post van 17 juli “India’s Supreme Court warns of ‘mobocracy’, urges government to pass anti-lynching law after deadly attacks”. Bijzondere term ‘mobocracy’. Als reactie heeft WhatsApp (230 miljoen gebruikers in India) de mogelijkheid van het doorsturen van berichten beperkt. De ‘viraliteit’ beperkt.
Geen lezersreacties meer
Die uitvergroting van agressieve reacties leidde ook al enige tijd geleden in een groot aantal media tot het blokkeren van lezersreacties. Ik schreef daarover vorig jaar een blog “Lezersreacties in de ban”.
Als oorzaak haalde ik toen aan “De invasie van de “trollen” vanuit de sociale media. Trollen zijn personen die anoniem schelden vanuit donkere grotten. Zij proberen op agressieve toon door provocatie mensen op de kast te jagen. ”
Uitzonderingen
Als uitzondering noemde ik de Correspondent en Wikipedia waar het wel goed gaat. Hoe kan dat? Deze beperken de reactiemogelijkheid tot leden (Correspondent) of tot de hechte gemeenschap van “wikipedianen“ die de vinger aan de pols houdt en ongewenste inbraken meteen weer terugdraait.
Donkere Middeleeuwen
Schandpaal. Eigenlijk zitten we nog in de Middeleeuwen. Weliswaar is een deel van het voorspel verlegd naar het abstracte internet, maar als we tot daden overgaan keren we weer terug tot de fysieke realiteit (>India).
Leve de vooruitgang.
Edwin Kisman
