De Volkskrant digitaliseert. Een innovatie.
Is die vernieuwing ook een verbetering?
In mijn blog van 9 mei, “Im Westen Etwas Neues“, heb ik aandacht besteed aan die sprong.
De lancering
Ik schreef toen onder andere:
De Editie op de tablet, dwingt je tot keuzes vóórdat je iets meer weet over een artikel. Meso niveau. Je wordt in een artikel gelokt, waar je achteraf geen zin in had!
De replica van de papieren krant biedt de snelste ‘scan’ mogelijkheid. Exploratie van de gehele krant. Macro niveau. Je ziet sneller waar een stuk over gaat.
Ik mis de mogelijkheid om tekst te downloaden en ‘bladwijzers’ aan te maken. Opslaan in Pocket was toch al niet mogelijk. “Een lees later-knop gaan we inbouwen”, zei toen de hoofdredacteur.
De vernieuwde website hangt tussen de replica en de Editie in, neigt meer naar de Editie op tablet.
Hoe is ’t na drie weken?
Ik had mezelf voorgenomen na drie weken nog eens op de nieuwe verschijningsvorm terug te komen. Wat vond ik?
De verhalen in de Editie lezen makkelijk, hebben een goed leesbare letter.
Je wordt een artikel ingetrokken. De droom van een opmaakredacteur. Geen concurrerende ‘entry points’ op een pagina of spread.
De keerzijde is dat je soms artikelen binnengetrokken wordt, die je helemaal niet had willen lezen. Dat gaat op een gegeven moment tegen staan.
De replica biedt overzicht waardoor je beter kan voorselecteren. Een paginastrip in de Editie, een strip die een overzicht geeft van opvolgende pagina’s of rubrieken, zou al helpen.
Bovendien kunnen de artikelen in de replica in de tekstmodus het leesgemak van de Editie evenaren door een andere opmaak en typografie. Daar hoef je niet een nieuwe app voor te bouwen.
Bewegende teasers (film, slide show), zijn vaak onrustig en leiden af. Storen.
Veranderen kost tijd?
De digitalisering is een ingrijpende verandering, die toejuiching opwekt maar ook weerstand oproept. Acceptatie kost tijd. Een verandering van papier (papierschaarste, het ongecoate papier was op) en bladspiegel (gedicteerd door de formaten van de persen?) zoals die van de bijlage Sir Edmund zal weinig lezers gestoord hebben.
Verkleinen van het blad gebeurde vroeger wel meer bij vakbladen. Als het wat slechter ging met de advertentieomzet. Een paar millimeter snijden aan de boven- of onderkant en de zijkant. Geen lezer die het merkte, maar het scheelde in de posttarieven.
Haastwerk, onaf
Maar waar blijft die beloofde ‘deelknop’ en de ‘lees later-knop’ ?
Die komen er aan is gezegd. Wanneer? De bovenstaande tekening doet een gooi: over een week.
Jean-Pierre Geelen (Ombudsman VK) citeert in dit verband in de krant van zaterdag 19 mei een lezer : “..alsof je een auto koopt en de banden pas een paar weken later krijgt.”
Waarom is de nieuwe vorm zo onaf geïntroduceerd?
Geelen licht toe:
“ Had de krant niet moeten wachten met het lanceren van de nieuwe app? Dat was beter geweest beaamt ook de hoofdredactie. Maar de lancering van de app was al eerder uitgesteld, nu waren reclamespots op tv al ingekocht en gepland. Toen die molen ging draaien, was er geen ontkomen meer aan. De naderende luwe zomerperiode was geen alternatief.”
Het lijkt alsof er bij de Volkskrant geen coördinatie is tussen redactie en marketing. Geen vroegtijdig overleg van het bladmanagement. Of heeft men moeite met realistisch plannen?
‘Deelknop’
Op 2 juni 2018 zie ik dat bij een aantal artikelen in de Editie, niet allemaal, een ‘deelknop‘ is toegevoegd.
Ik kan nu een artikel, voor ‘later lezen‘ opslaan in Pocket! Prima.
NRC abonnement
In mijn vorige blog schreef ik over mijn Volkskrant abonnement:
“Ik heb zojuist mijn abonnement op 6 dagen digitaal plus de weekendkrant omgezet in ‘full digital’. Dat scheelt misschien één-twintigste boom per week of 10 bomen per jaar en in ieder geval € 120. Kan ik een digitaal abonnement op de NRC voor nemen!”
Ik heb de daad bij het woord gevoegd. Heb een digitaal abonnement op de NRC erbij genomen. Drie jaar voor € 12,50 per maand. Een ‘replica’. Overzichtelijk met bladwijzer functie , goed leesbaar in de tekstmodus, en opslag mogelijkheid in Pocket.
De favorieten
Ik heb nu een breed aanbod op mijn iPad: tweemaal de Volkskrant, Editie en Replica. De laatste heette tot gisteren “deVolkskrantoud” met een grijze V in het logo en daardoorheen “OUD”.
Daarnaast NRC Digitaal en de Volkskrant website.
Ik moet kiezen. Mijn favorieten zijn de Volkskrant (replica) en NRC Digtaal.
Tussen twee haakjes, Gummbah vind ik leuker dan Kamagurka en Peter de Wit.
Ik ga het drie jaar lang bekijken.
Edwin Kisman
Links
