Apocalypse Magazine wordt Apocalyps Nu!

Apocalypse Magazine” wordt “Apocalyps Nu!”. De doelgroep wordt breder. Ik volg de suggestie van Jan Ligthart. De formule wordt ook breder en de urgentie wordt groter.

Bijsturing, waarom?
Ik ben door een podccast van de BBC Analysis “Will humans survive the century?”, waar Patrick Luijten me op wees, gestuit op onderzoek in Oxford en Cambridge. Een enigszins geruststellend antwoord op die vraag was: de kans daarop is 90%. Geruststellend, als we even die 10% laten voor wat het is.

Existential risk
Het bijzondere aan het onderzoek is dat redelijk objectief, op basis van zoveel mogelijk data, wordt gekeken naar de kansen en bedreigingen voor de mensheid in de niet al te verre toekomst. Ondanks reeële bedreigingen geen emotie, geen paniek.
Het vakgebied van de onderzoekers: “existential risk assessment”. Dat schurkt letterlijk en figuurlijk aan tegen waar het op lijkt “extinct”. Inderdaad, uitsterven van het (menselijk) ras. De onderzoekers werken met ‘horizon scans’, en besluiten op basis van groepsconcensus.

Tussen twee haakjes, de onderzoekers klagen over een te klein onderzoeksbudget. Bizar als je bedenkt dat het overheden nuttige hulpmiddelen biedt voor het opstellen van wat minder emotioneel en politiek geladen middenlangetermijn plannen en maatregelen.

Eigen schuld
Het gaat hier in de eerste plaats om ‘omnicidale’ bedreigingen, of, de totale uitroeiing van de soort mens ten gevolge van menselijk ingrijpen. Een vorm van collectieve zelfmoord. Daar ligt het accent op, want daaraan is nog wat  te doen.
Onder die “Man-made extinction” valt de klimaatcrisis, als gevolg van de opwarming van de aarde.

Daarnaast is er, ook vaak voorgekomen, de pandemie. In het verleden niet door de mens veroorzaakt maar wel gefaciliteerd. Een nieuwe tak de ‘bioengineerd’ pandemie maakt het wel ‘man-made’. Pandemieën verspreidden zich vroeger met de snelheid van een zeilschip of kamelenkaravaan, nu gaat het razendsnel de wereld over via Boeing 747’s.

Wat verder, te denken van autonome algoritmen die een wereldwijde ineenstorting van de effectenbeurzen kunnen veroorzaken?

Vals alarm
Tenslotte valt een nucleaire oorlog er onder, die naast de directe verwoesting, ook de ontwrichting van de economie veroorzaakt en een langdurige nasleep heeft: stralingsschade en een nucleaire winter.
Zo’n oorlog kan op gang gebracht worden door een wereldleider, die ‘deepfaked’ het sein tot een aanval geeft. ‘Deepfake’, is binnen het bereik van de IT-amateur gekomen. In feite proliferatie van een virtueel wapen!
Wie ziet in het aanvalssein van de wereldleider nepnieuws? En zal er, zoals tijdens de Cuba crisis, een Vasili Archipov zijn die verzuimt op de knop te drukken en zó een ramp voorkomt. Vals alarm als aanzet tot een nucleaire oorlog is een ‘existential risk’.

Niet Man-made
Daarnaast heb je de niet antropogene crises, niet eigen schuld. Eerder genoemde voorbeelden: heftige vulkanische activiteit, inslag van een meteoor. Regelmatig voorgekomen.

Wel Man-made
Terug naar de klimaatcrisis. Zowel een bedreiging als een kans.
De bedreiging is al breed uitgemeten. Komt dagelijks terug in de pers. Wat zijn de kansen om het eind van de mensheid te voorkomen?

In mijn vorige blog heb ik getracht de essentie van de bedreiging en meteen ook de kansen tot het oplossen samen te vatten in de formule T=f[NxW]. De opwarming van het klimaat als functie van de (over)bevolking en de stijgende welvaart.

Overbevolking N
In 1968 publiceerde Paul Ehrlich (bioloog, Stanford) een uiterst alarmerend boek met de veelzeggende titel “The Population Bomb”. De stand van de wereldbevolking was op dat moment 3,5 miljard en verdubbelde naar zijn zeggen elke 37 jaar

Op basis van dit uitgangspunt schetste hij een drietal groteske scenarios, die (gelukkig) niet uitkwamen.
In scenario III voorzag hij dat, door oorlogen om voedseltekorten èn door die tekorten, de wereldbevolking in 2025 zou zijn gereduceerd tot 2 miljard en in 2100 zelfs tot 1,5 miljard.
Nu is juist het heersende gevoel dat het doorgroeien van de wereldbevolking ons de das om doet en ons in een klimatologische ‘omnicide’ drijft.

Er gebeurde wel wat op het terrein van de geboortebeperking. Indonesië had in de tijd van Suharto en zijn vrouw Ibu Tien nog het “dua cukup” (twee is genoeg) beleid. En China had zijn één kind (jongen) doctrine. Beide landen zijn er van afgestapt.
Geboortebeperking is moeilijk te realiseren. Dat blijkt uit de huidige aantallen: Afrika 1.216 miljoen, India 1.339 miljoen, China 1.386 miljoen.

Uitputting van de voorrraden, onvoldoende mogelijkheden om de wereldbevolking te voeden, sterk toenemende luchtvervuiling, trechteren naar een ‘mass extinction
Als het zover is heeft het probleem zichzelf opgelost.

Man-cleared mass extinction. Kansen?
We lopen met z’n allen als lemmingen naar de rand van de afgrond. Naar de K-M, de “Krijt- Man Made extinction”. Tenzij.
Tenzij de dreiging gekeerd wordt doordat
* Nationalische leiders (“Make our country great again”) vervangen worden door altruïstische tegenhangers. En politici globaal gaan denken,
* Politici hun mouwen opstropen en naar de “doen” modus overschakelen,
* Hun kiezers buiten hun “ik-en-wij cirkel” gaan denken en zich realiseren dat het algemeen belang ook hun belang is,
* De bevolkingsgroei door geboortebeperking tot staan kan worden gebracht en op termijn door vergrijzing kan overgaan in krimp,
* De welvaartsbehoefte in ontwikkelde landen drastisch omlaag gebracht kan worden en in ontwikkelende landen  sterk getemperd. Adieu hedonisme, adieu consumentisme.

Nog niet te laat?
Zo maar een aantal voorwaarden, of Kritische Succes Factoren (KSF), om de K-M extinctie in deze eeuw af te wenden.
De vraag is: hoe haalbaar zijn deze Kritische Succes Factoren?
Laten de discussies over het stikstofbesluit, de broeikasgassen, de halvering van de veestapel, de stijging van de zeespiegel, het smelten van de Noordkap, de vliegschaamte, Greta Thunberg, de 35 activisten die met de driemaster “Regina Maris” via Rio de Janeiro naar de VN Klimaattop in Chili reizen, de vermindering van de biodiversiteit en nog meer, een ‘wake up call’ zijn en laat de discussie vooral gaan over het vervullen van de bovengenoemde voorwaarden. Wezenlijke gedragsverandering. Schakel ook de ‘extistential risk’ onderzoekers in en geef ze méér budget. Om een wereldwijd overzicht te geven, kwantitatief, van de bedreigingen en kansen. En om aan te geven wat voor beleid het vereist, ook wereldwijd, om tot uitvoering te komen.

Formule verbreed
Het zal nu duidelijk zijn waarom “Apocalypse Magazine” wordt omgedoopt in  “Apocalyps Nu!”. Waarom de formule wordt verbreed tot over de grens van de klimaatdiscussie heen. Er zijn méér ‘existential risks’. En belangrijker nog dan maatregelen op korte termijn is de onderliggende issue, gedragsverandering: globaal, topdown en bottomup!

Tenslotte
Als ’t dan toch niet lukt vind dan troost in de gedachte dat de mens ook maar één van de vele op de aarde levende soorten is. Soorten komen en gaan. Ik heb ergens gelezen dat de octopus kandidaat staat voor opvolging van de mens als intelligent ras. Was een van de post-Apocalyptische scenario’s niet de film “Waterworld” (1995) van Kevin Reynolds en Kevin Costner? In zo’n omgeving gedijt de octopus vast heel goed.

U leest het te zijner tijd in “Apocalypse Nu!”.

Edwin Kisman

Mee eens? Deel deze blog. Gebruik de buttons aan het eind van deze blog.

Een opmerking of aanvulling? Schrijf het in de reactieruimte aan het eind van dit blog

__________________________________________________________
Intermezzo

Max snelheid 130
Solidariteit is vaak ver te zoeken. Die houdt meestal op aan de grens van de “wij cirkel”. De automobilist houdt ook niet van verboden. Met het voorstel tot verlaging van de maximale snelheidsgrens van 130 naar 100 krijg je op ‘t ogenblik niet veel handen op elkaar. Behalve als het de weg voor je deur betreft.

Een alternatief zou zijn de grens van 130 te laten voor wat het is en een aanbevolen maximum snelheid van 100 in te stellen. Tot 100 is er niks aan de hand. Van 100 tot 110 dien je een bijdrage aan een fonds te geven van € 50, van 111 tot 120 een bijdrage van € 100 en van 121 tot 130 een bijdrage van € 200. Boven de 130 wordt het € 400.

Die bijdrage is niet vrijwillig en is bestemd voor een fonds waarmee boeren worden uitgekocht die toch al wilden stoppen. Omdat ze aan de rand van een faillisement staan of omdat ze geen opvolgers kunnen vinden. De stijging van de bijdrage bij hogere snelheden volgt het patroon van de belasting naar inkomen.

Op 12 november wordt bekend dat de maximumsnelheid op alle wegen in Nederland, overdag tot 22.00 uur, teruggebracht wordt naar 100 km! Dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Maar toch.
_________________________________________________________

Lees de  blog van vorige week:

Apocalyps magazine

en bekijk ook de volgende bronnen

Human extinction -Wikiwand

Existential risk – Wiki

Pandemie – Wikiwand

De rol van Vasili Archipov in de Cuba Crisis 1962,
Hij voorkwam een kernoorlog

The Population Bomb – Paul Ehrlich – 1968

Existential risk – Nick Bostrom – 2002

Existential Risk – lukeprog – 15 november 2011

Existential Risk: how to prepare human race for the future? – Néstor Márquez 2017

BBC podcast Analysis ‘Will humans survive the century’ – 11 maart 2019

Deep fake – Sander Duivestein, Sogeti – 5 september 2019

 

Print Friendly, PDF & Email

4 gedachten over “Apocalypse Magazine wordt Apocalyps Nu!

  1. Geachte Auteur. Met veel waardering voor de inzichtelijke formulering van dit complexe onderwerp, stijgt mijn ongerustheid en vagelijk schuldgevoel aangaande de vraag wat ik, human being, persoonlijk kan bijdragen. Ik wil graag op een fjordencruise en een Caribbean one, maar zie daar vooralsnog van af. Dat is toch een enorme bijdrage, nietwaar. Wat te doen met mijn hobby ‘kijken naar Formule1’. De uitstoot van stikstofderivaten is wellicht nog te overzien, maar fijnstof is beslist te overvloedig aanwezig. Wat te doen met Max Verstappen? C.s.? Zandvoort? Prins Bernhard jr.?

    • Geachte lezeres Hannedea,Terechte vragen. Bedenk, elke bijdrage is er een. Bijdragen zullen doorgaans als offer worden gezien. Soms onbaatzucht gegeven, soms berekend. Het probleem is de voorwaarden te vervullen die ik heb genoemd. Wat betreft de F1 race in Zandvoort zou het zo kunnen zijn dat de verantwoordelijke overheden denken :”Geef het volk brood en spelen, dat geeft ons ruimte voor het nemen van impopulaire maatregelen”. Hoop ik. Edwin

  2. Beste Edwin Kisman,
    Herhaaldelijk komt bij mij in de laatste weken het grapje in herinnering over die muis en die olifant die over een houten bruggetje lopen, waarbij de muis trots tegen de olifant zegt: wat lopen we toch te stampen!
    Het is onze nationale discussie over onze huidige bijdragen aan de globale milieuproblematiek die mij wat wrang aan dat grapje doet herinneren. Onze inzet is wellicht prijzenswaardig, maar het effect op de toekomst van de wereld vrijwel nihil. Tenzij, tenzij… we ons beter realiseren dat we ons op bepaalde technologische gebieden die er echt toe doen, wel degelijk op internationale schaal kunnen doen gelden.
    Een voorbeeld, maar er zijn er vele. Misschien hebben we bij ons minder boeren nodig, maar dankzij onze boeren en dank zij onze unieke technologische prestaties op het gebied van land- en tuinbouw zijn we er wel in geslaagd om na de VS de grootste agro-exporteur ter wereld te worden. Dit ondanks ons relatief kleine oppervlak! Laat ons dat als voorbeeld nemen en ons met veel hogere hoge prioriteit inzetten op het beschikbaar maken van onze hoogwaardige kennis en expertise aan al die landen waar de huidige voedsel productie nog altijd leidt tot schamele opbrengsten tegen relatief grote milieuschade.
    We kunnen als land veel meer zijn dan een goed bedoelend maar weinig effectief trippelend muisje, maar dan moeten we wel onze kennis, kunde en mogelijkheden benutten en die voortvarend op internationale schaal inzetten. Daar past een gefocusseerd overheids en industrieel beleid bij dat ver uitstijgt boven ons huidige benauwde lokale denken.
    Koen Wiedhaup

    • Beste Koen Wiedhaup.
      Helemaal met je eens. Het probleem noem je in je laatste regel. Globaal denken van politici, daar ontbreekt het aan en dat zal, vrees ik, nog lang op zich laten wachten. Oplossingen staan te trappelen om uitgevoerd te worden.
      Edwin

Plaats een reactie