De veel bejubelde, vorige week overleden, componist Pierre Boulez studeerde enige tijd wiskunde. Die belangstelling werkte door in de muziek die hij schreef. De schoonheid van de wiskunde vertaalde hij in klanken. Muziek als Fourierreeksen. Complex. Die complexiteit streefde hij bewust na. ‘De wereld is complex. Kijk naar de hersenen, naar de bloemen. Eenvoud is kunstmatig’, hoorde ik hem in een recent radio-interview zeggen.
Streven naar complexiteit of eenvoud
Hoe anders is de opvatting van Edward de Bono die vindt dat je juist bewust moet streven naar eenvoud. Misschien zit het verschil in het feit dat Boulez helemaal naar eigen inzicht muziek componeerde, of ernaar geluisterd zou worden vond hij niet zo belangrijk. Productgericht.
Productgericht vs klantgericht. Fictie vs non fictie. Of zoals de schrijver/journalist Julian Barnes het in een recent interview zegt (VK Sir Edmund, 16 januari): “Journalistiek versimpelt, fictie compliceert”. Zijn toelichting: “Bij journalistiek komt het erop aan de dingen zo helder op te schrijven dat iedereen het bij de eerste lezing begrijpt. Het plezier van fictieschrijven is juist scènes op te schrijven die lezers in verwarring brengen: hè, wat stond daar nou? – even teruglezen!” De mindset van Boulez?
Vorige maand was er een Boulez-festival in Utrecht. “ Volgens de organisatie van het muziekfestival had Boulez bij de kenners een grote status, maar werden zijn werken door het publiek vaak ervaren als ‘onbegrijpelijke plink-plonk’ “, aldus een mededeling van de NOS.
Het zal duidelijk zijn dat in organisaties beter kan worden gewerkt volgens de ideeën van de Bono dan die van Boulez.
Stress, onrust en frustratie
De Bono:”Een van de belangrijkste doelen van eenvoud is om het leven makkelijker te maken. Complexiteit veroorzaakt stress, onrust en frustratie”. Ik citeerde hem al eerder. Lees zijn boek “Simplicity“(2015). Vaak lijken routines makkelijk maar zijn ze te complex (geworden) en kunnen ze vereenvoudigd en nog makkelijker worden.
Voorbeelden van zaken die in de loop van de tijd kunnen uitgroeien tot complexe monsters: procedures, processen, formulieren. Als je ze niet regelmatig opschoont.
Eenvoudige systemen zijn bovendien makkelijker op te zetten, te controleren en te repareren. Complexe systemen kosten extra geld, tijd en energie en veroorzaken stress.
Slow Management
Misschien is naast vereenvoudiging ook ‘slow management’ een methode om stress en ‘burn out’ te voorkomen. Ik hoor je al zeggen ‘slow’ management? Alsjeblieft zeg, het moet vlug, vlug, vlug.
Slow management richt zich op kwaliteit. ‘Regulier management gaat over tijd en geld en probeert onder hoge druk een steeds hogere snelheid te krijgen. Hierdoor wordt kwaliteit gemorst’ aldus een toelichting op de doelstellingen van een gelijknamig tijdschrift.
Slow Cooking
‘Slow Management’ spreekt me wel aan, zoals blijkt uit een eerdere blog van mij (’Een Wet van Boyle voor uitgevers?’).
Ik ben daarom in mijn directe omgeving naar een parallel gaan zoeken. Als voormalig, niet praktiserend, chemicus heb ik altijd veel belangstelling voor koken gehad. Slow management in de keuken, dacht ik en kocht een ‘slow cooker’. Prima, in het bijzonder voor (Indonesische) stoofgerechten.
Ter illustratie, een Rendang-recept voor 10 personen. Zie eind van de blog.
Voilà, na 8 uur klaar. ‘Slow kitchen management‘. No stress at all!
Kookboeken
Wat dit met uitgeverijen te maken heeft?
Je kan eens gaan experimenteren, recepten ontwikkelen en een kookboek schrijven. Een expanderende markt, bleek twee maanden geleden. Ook interessant voor kleine uitgevers.
Succes!
Edwin Kisman
Het Rendang-recept
1.350 g rib runderlap, in blokjes gesneden
3 zakjes (Sari Rasa) boemboe rendang
1 blikje kokosmelk (400 ml)
200 ml water
6 eetlepels zonnebloemolie
De boemboe fruiten in de zonnebloemolie, vleesblokjes toevoegen even mee fruiten
water en kokosmelk toevoegen, omscheppen, in de slow cooker doen. De timer op 8 uur zetten.
