Twitter bestaat binnenkort niet meer

Het ging vanaf 2016 al niet goed meer, maar drie jaar later was het uit en over.
Twitter was niet vet meer. Was niet meer. ‘Spes patriae’ dicteerde de digitale markt.
Nu, dertien jaar later, is Biter de absolute top. 1,6 miljard gebruikers, 10 procent van de wereldbevolking. ‘Mind you’, 10 procent!! In Biter geen woorden meer, uitsluitend emoij’s.
Emocommunicatie, daar draait het nu om.
Niet talig, niet de linker hersenhelft meer, uitsluitend rechts.

Geen verslaggevers meer
Natuurlijk zijn er nog talige communicatiemiddelen, ‘woorden’ noemen we die, maar het maken ervan is nu uitsluitend het ambacht van Scrivrobots die met grote snelheid hun taligheden uitspugen. ‘Schrijven’ noemden ze dat vroeger.
Wat vroeger ‘verslaggevers’ heetten bestaan al lang niet meer.
De Scrivrobots hebben de nieuwsgaring en –verwerking overgenomen op basis van bites van ooggetuigen. Tot voor kort ingesproken maar nu al op vele plaatsen ingedacht en opgeslagen in de ‘strato’ (eigenlijk stratosfeer). Werd vroeger de ‘Cloud’ genoemd.
‘Big data’ in de strato. Onnoemelijk veel permutaties mogelijk, dus onnoemelijk veel nieuws items.

Geen infostress meer
Infostress daardoor? In het geheel niet. Lezen doet immers niemand meer. Dat laten we over aan Readrobots. Die converteren de informatie naar hersengolven die de informatiepakketjes rechtstreeks in ons brein afleveren. Uiteraard na een zorgvuldige en fijnmazige selectie. Niet teveel, niet te weinig.

Universumanalyse segmenteert het universum in segmenten, en vervolgens in cellen, ieder met z’n eigen parameters. Parameters bepalen het filter dat wordt toegepast. ‘Just to fulfill my need’.

Geen uitgevers meer
Uitgevers zijn er ook niet meer. Iedereen is zelf uitgever. Bedenkt zijn eigen verhaal en denkt die naar zijn eigen ScrivReadrobot. Omgekeerde route. Vandaar wordt het weer via Readrobots naar geïnteresseerde ontvangers uitgezaaid ( het ‘broadcasten’ van vroeger). Verdienmodellen? Bestaan niet meer. Alles is gratis. Bleek nodig te zijn sinds de ‘adblockers’ het hele virtuele network platgewalst hadden. De robots worden nu door de overheid gefaciliteerd. De datacentra zijn niet groter dan een gemiddeld bureau, ze zijn energieneutraal en 10 tot de zesde sneller dan die uit 2016.
Geen zalen meer met servers waarvan de afgevoerde warmte wordt gebruikt om een hele wijk te verwarmen. Wel een keerzijde van de medaille.

Geen vakbladen meer
Dertien jaar geleden voorspelde een zekere Derk Haan op de jaarvergadering van het toenmalige Nederlands Uitgevers Verbond (NUV) dat er over dertien jaar geen vakbladen meer zouden bestaan. Wat een visie had die man, magistraal! Er is er inderdaad geen een meer.
Overigens, waar hij alle hoop op gevestigd had, de wetenschappelijke informatie, bestaat ook niet meer. Dat zal hem misschien verbazen. Maar het ligt eigenlijk voor de hand.
Aan wetenschap komt namelijk ook geen mens meer te pas.
Het is letterlijk ‘another ball game’. Een doorgeefspel van Sciencerobots, naar Developrobots, vervolgens naar Productionrobots en tenslotte naar Consumptionrobots.
En de mens? Die zit er bij en kijkt er naar.
Dat wisten ze dertien jaar geleden niet. Dat de wereld in elkaar zou zitten zoals ie nu in elkaar zit.

Anticiperen?
De grote vraag is, konden ze op deze ‘disrupties’ anticiperen? Zo ja, hoe?
Nog belangrijker is echter: hoe kunnen wij nu anticiperen op de ‘disrupties’ in de komende dertien jaar?
Hoe ziet de wereld er uit in 2042?
‘n ‘Waterworld’? Alleen de top van de Himalaya nog boven de klotsende golven?
Daarop de Ark van Noach bij ochtendgloren?
Een troost. Dan doet niets er meer toe. Wel schraal.

Edwin Kisman

Zie ook : Jeroen Mirck in EMERCE Media over “Robotjournalistiek”