Suzanne Kleijn

Courtspeak? Denk als een rechter

door

De inkt van mijn blog over ‘Bankspeak’ was, bij wijze van spreken, nog nat toen ik een column las van John van den Heuvel in de Telegraaf van donderdag 26 april over een pleidooi van de strafpleiter Inez Weski. De kop: “Waarom is Weski zo warrig?”.

Volgens de rechters is haar pleidooi door het ‘zeer wijdlopige en grammaticaal niet kloppende taalgebruik’ niet te volgen. ‘Het is lastig gebleken de structuur in het betoog te ontdekken’ aldus het vonnis. De langste zin in de pleitnota telt 400 woorden!

“Complicerend is verder dat dezelfde argumenten vaak onder verschillende hoofdstukken terugkomen en dat vele citaten en voetnoten zijn toegevoegd, zonder dat steeds duidelijk is wat daarmee wordt beoogd” aldus de rechters.

Deze kritiek komt duidelijk het pleidooi niet ten goede. Arme cliënt Naoufel F. die 18 jaar kreeg.
Volgende keer de pleitnota maar door de U-Read van Suzanne Kleijn halen.
Wordt de nota meteen van 197 pagina’s teruggebracht tot een behapbare omvang van 40. Een Kleine Weski.
Vooraf nog een ‘executive summary’ van één pagina en iedere rechter kan het weer volgen.
Ik stuur Paul Romer wel even een Whatsapp hierover.

EK

Zie ook de volgende links
Vonnis rechtbank in Crimesite.nl
Paul Romer, Bankspeak en U-Read
De Kleine Piketty

1

Bankspeak? Denk als een lezer

door
Keep strangers out

Hij heeft het niet gehaald. Paul Romer de veelbelovende hoofdeconoom van de Wereldbank. Ondanks zijn grote reputatie onder economen. Aangesteld in oktober 2016, ontslagen eind januari 2018. In mei vorig jaar al ontheven van zijn functie als hoofd van de onderzoekafdeling. Anderhalf jaar Wereldbank. Hij is weer terug op zijn oude stek, de Universiteit van New York. In oktober 2108 kreeg hij samen met William Nordhaus de Nobelprijs Economie.

Onleesbare rapporten
Romer is gestruikeld over zijn kruistocht tegen de wollige, ondoorzichtige taal van zijn ambtenaren, die hij bekritiseerde om hun onleesbare rapporten.
Het zal aan zijn voorkeur hebben gelegen, kort en helder communiceren, maar hij had voor zijn ambtenaren ook een belangrijke boodschap. Hij zei dat de onderzoeksrapporten van de Wereldbank meer aandacht zouden krijgen als ze leesbaarder zouden zijn. En daardoor meer invloed zouden hebben.
In een memo schreef hij “Iedereen bij de bank zou ernaar moeten streven helder en beknopt proza te produceren. Dat bespaart de lezer tijd en inspanning. We moeten meer aan de lezer denken”. Net wat Buck Ryans basisprincipe is bij het schrijven voor (vak)tijdschriften is “Think like a reader”. Zie de blog StoryPlanning

Meer lezen