Paul Romer, de econoom die begin van dit jaar de Wereldbank verliet na strubbelingen met zijn ambtenaren waarop hij kritiek had, heeft dit jaar samen met William Nordhaus de Nobel-prijs economie gekregen. Ik blogte in april al dat Romer getipt was voor die prijs, zie ‘Bankspeak? Denk als een lezer’
Zijn kritiek gold de onleesbare onderzoeksrapporten, die meer aandacht zouden krijgen als ze leesbaarder zouden zijn. Volgens een onderzoek van Stanford Literary Lab uit 2015 worden die rapporten gekenmerkt door eindeloze opsommingen, aan elkaar geregen door het woordje “en”.
Daan Ballegeer, redacteur economie, schrijft in het FD van 9 oktober over Romer: “Het is overigens ironisch dat Romer zelf een slecht schrijver is. Hij heeft met zijn dyslexie wel een goed excuus. Naar eigen zeggen zette hij zich over die handicap heen met de geruststelling dat ‘als Neil Young zijn geld kan verdienen als zanger, ik dat ook kan met schrijven’”.
Edwin Kisman
Lees ook de andere blogs over klare taal
Courtspeak? Denk als een rechter
De inkt van mijn blog over ‘Bankspeak’ was, bij wijze van spreken, nog nat toen ik een column las van John van den Heuvel in de Telegraaf van donderdag 26 april over een pleidooi van de strafpleiter Inez Weski. De kop: “Waarom is Weski zo warrig?”.