Spoorzoeken in de Volkskrant

Vanochtend las ik ‘m weer, de papieren weekendeditie van de Volkskrant, bij het ontbijt.
Dat begint met spoorzoeken. Leuke aankeilers op “de één”, maar waar kan ik er méér over lezen? Geen verwijzende paginanummers, zoals in de doordeweekse digitale edities. Terwijl het daarin juist minder zin heeft, tenzij je er ‘links’ aan toevoegt.

Hoe komt dat? Denkt de redactie soms dat de lezers in het weekend twee dagen de tijd hebben om te spoorzoeken? Om het hele weekend de krant op te pakken en weer weg te leggen?

Of volgt de krant in het weekend de gewoonte van de publieksbladen die in de kiosk met uitdagende beweringen op de omslag de aandacht van de potentiële koper proberen te trekken en zich niet zo bekommeren om de vraag of de “content” wel gelezen wordt. Eerst kopen. Daarna mag je zoeken.

Bij vakbladen ligt dat anders. Geen infotainment, maar vak- of praktische informatie. Geen tijd voor spoorzoeken. Zo snel mogelijk naar het doel. Zo efficiënt  mogelijk de lezer vanaf de omslag daarheen leiden.

Ook voor publieksbladen zou dat geen kwaad kunnen. Wie weet verkoopt het zelfs beter. Al eens onderzocht? In ieder geval, baat het niet dan schaadt het niet.

Voor een serieus dagblad als de Volkskrant, goede journalistiek, no-nonsense info, geldt dat in ieder geval. Méér doen dan een piepkleine inhoudsopgave verstopt linksonder op pagina twee (rechtsboven op drie zou al stukken beter zijn). Trouwens doornummeren van de pagina’s zou ook beter zijn dan die verregaande segmentatie. Gelukkig valt dat in de zomermaanden mee.

Lezersgeleiding Volkskrant
Op 2 juni 2018 zie ik ineens dat het helemaal in orde is met de ‘lezersgeleiding’ van de Volkskrant. De krant, de bijlegen: Opinie, Zaterdag, Sir Edmund en Volkskrant Magazine hebben alle bij hun aankeilers op de omslag paginanummers vermeld. Misschien was dat al langer zo. Dat heb ik gemist.

Publieksbladen
Er zijn ook bladen die tussen publieksblad en vakblad hangen.

De ANWB Kampioen bijvoorbeeld. Die scoort wat mij betreft, op het punt van lezersgeleiding, een acht: een duidelijke wegwijzer voor de lezer, een extra visuele inhoudspagina, duidelijke paginanummers. Maar ja, de ANWB is dat aan z’n stand verplicht.

Ook Relevant het tijdschrift van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig  Levenseinde doet het goed. De lezer wordt al vanaf de omslag meegenomen, met visuele elementen en tekstregels, die herhaald worden op een ‘spread’, meteen al op pagina twee en drie. Duidelijk. Goed werk van Marise Knegtmans.

Verborgen strategie ABNAmro?

Het “Groot Economisch Tijdschrift” Relevant, uitgegeven door ABNAmro doet het eveneens goed, hoewel de omslag minder direct is, de inhoud pas op vier begint en de eenduidigheid van de titels te wensen over laat. Niettemin een acht min.
Waarom overigens ABNAmro voor die titel gekozen heeft is me een raadsel. Ik neem aan dat de Bank niet met “vrijwillig levenseinde” geassocieerd wil worden nadat ze zo keurig door de Staat gered is en op de drempel van een beursgang staat.

De lezer behulpzaam zijn bij het vinden van de worst die op de omslag staat? C2W, het tijdschrift van de Koninlijke Nederlandse Chemische Vereniging, zet ”Chemie op reis” op de omslag. Waar kan ik dat vinden? Moet ik eerst de inhoudspagina raadplegen of moet ik het hele blad daarvoor doorflipperen?

En als je dan eenmaal vanaf de inhoudspagina, het broodkruimelpad volgt moet je soms zoeken naar een paginanummer dat in een acht punts letter, als het even tegen zit op een weinig contrasterende achtergrond, aan het plafond van de pagina hangt.
Bladenmaker, zou ik zeggen, volg het adagium „form follows function” (Louis Sullivan/ Frank Lloyd Wright) en werk niet andersom.

Wat betreft lezersgeleiding kan print nog wat van digitaal leren, dat in termen van „links” denkt. De lezer, direct of in stappen, naar zijn doel voeren. Dat kan ook in print.

Ik heb een paar voorbeelden genoemd. Het is nu aan u om vanuit het perspectief van lezersgeleiding eens naar uw tijdschriften te kijken.

Denk daarbij als een lezer.

Edwin Kisman