Mobiel werken wordt in een adem genoemd met moderne communicatie. Internet, mobiele telefoon. Het betekent altijd en overal kunnen werken.
Discussies gaan vaak over de onveiligheid van mobiel werken.
Maar hoe groot is de kans dat een “conculega” jouw computer laat ‘hacken’ om jouw kostbare gegevens te bemachtigen? Jouw data voor die fantastische primeur? Niet zo groot. Misschien loop je risico als je een grote corruptiezaak op het spoor bent waar mega partijen bij betrokken zijn. Het risico is evenredig aan het belang.
Financiële data, betaalgegevens, pin codes, dat is andere koek.
Tel je zegeningen
In de uitgeverij kan je over ’t geheel genomen genieten van de zegeningen van het mobiele werken.
Mobiel werken betekent overal kunnen werken: op kantoor, in een café, in een restauratie, op een perron, in de trein, in het vliegtuig of thuis.
Dat laatste is een zegen als het alternatief vaak stilstaan in een file is.
Werken in een bekende omgeving heeft ook nadelen. De grootste is de afleiding. Op kantoor, een collega die binnen komt vallen terwijl je geconcentreerd een zin aan het afbouwen bent. Een binnendienstverkoper twee kamers verderop die zijn verhaal op Pinkpop sterkte de telefoon in toetert. Dan maar even naar de koffieautomaat. Van slag af, procrastinatie, uitstel.
Thuis werken geeft iets meer rust, maar de afleiding loert en slaat ook hier toe. Even het bureau opruimen, nog wat hout zagen voor de open haard, is de post al geweest?
De beste plekken zijn voor mij de trein en het vliegtuig. Veel mensen om je heen maar je hebt niets met ze te maken. Je bent alleen met je gedachten en je werk. Je zit in een koker.
Het is me maar twee keer overkomen dat ik in de trein met anderen in gesprek ben geraakt. Een man van een jaar of 35 op weg naar de VU om promotieonderzoek te doen. Had een paar jaar geleden zijn ICT bedrijf verkocht en hoefde eigenlijk z’n hele leven niet meer te werken. En dat koppel dat bij de ABNAmro werkte. Controleafdeling gefocust op witwaspraktijken. Een van hun cliënten, een jonge muzikant, had net een saxofoon verkocht voor € 10.000. Daar klopte iets niet. Woerden, de trein stopte. Ze stapten uit. De afloop heb ik niet gehoord.
Soms ging met mijn Renault Espace, een leasebak die ik van Herman Jongeling, mijn vroegere baas bij ten Hagen&Stam had overgenomen, het bos in. Ruime auto, de voorstoelen kon je naar achter draaien. Laptop met KPN dongel. Thermoskan met koffie. Zicht op groen. Perfecte werkplek, met weinig afleiding.
De zegeningen: besparing van kosten en tijd en het voordeel van een optimale werkplek.
De moderne informatie- en communicatietechnologie (ICT) heeft dat mogelijk gemaakt, op een steeds hoger niveau.
Mobiele hulpmiddelen
Welke hulpmiddelen heb ik als moderne nomade?
Voor communicatie heb ik m’n iPhone en iPad met 4G, Skype, Skype Out, e-mail en af en toe een Tweet. Het internet bij de vergaring van informatie, altijd en overal.
Je hoeft niet meer naar dat centrum, die bibliotheek. Alles is gedigitaliseerd, ontsloten. Bovendien al surfend over het net kom je af en toe verrassende zaken tegen, onverwacht, mooi meegenomen, serendipiteit. In snel tempo word je wijzer.
URL’s sla ik op in Evernote. Artikelen in Pocket, keurig schoon, zonder ‘side bars’ en ‘banners’. Grote bestanden verstuur ik via WeTransfer of Hightail.
En mijn werkstukken, die gaan naar de ’cloud’: Dropbox, Google Drive.
En als die op een keer leeg regent?
Jammer dan. Het leven gaat door, vooruit kijken.
O ja, ik heb aan m’n iMac een 2Tb schijf hangen met een automatisch ‘backup systeem’, Timemachine. Voor die regenbui.
Edwin Kisman
