Alle lof voor generatie Y. Vol frisse ideeën, genoeg ervaring om generatie Z aan te sturen. De wereld ligt open dankzij internet. Lokale initiatieven kunnen worden opgeschaald tot wereldniveau. De buren zijn even dichtbij als hartje Afrika of Tahiti.
Muur
Een voorbeeld van zo’n fris idee? In de Nieuwsbrief Stimuleringsfonds voor de Journalistiek lees ik een artikel over “Nieuwe muur tussen redactie en commercie”.
Promo
Het is een duidelijk voorbeeld van “branded content”. Een verhaaltje over het nut van het inschakelen van een “Editorial Advertising” bedrijfje, Hearhear, opgericht door de schrijver van het artikel, Ebele Wybenga, die zich beklaagt over de “stortvloed” aan saaie verhalen (“storytelling”) die door merken naar buiten worden gebracht. Hearhear zal daar wel even verandering in brengen. Terzijde: waarom Hearhear? Waarom niet een opdracht gegeven aan een goede romanschrijver? Veel daarvan hebben nog steeds moeite om met hun werk hun brood te verdienen, maar kunnen wel fantastische verhalen schrijven. En het misschien zelfs leuk vinden.
De rol van het Fonds
Wat is de rol van het Fonds in dit frisse idee? Wat doet dat Fonds eigenlijk? Ik citeer: “Het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek stimuleert de kwaliteit, diversiteit en onafhankelijkheid van de journalistiek door met geld, kennis en onderzoek de vernieuwing van de journalistieke infrastructuur in Nederland te bevorderen”.
Advertorials
De jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw stonden bol van de discussies over de onafhankelijkheid van de journalistiek, de geloofwaardigheid van de media als het ging over wat nu “branded content” heet. Over de toelaatbaarheid van “advertorials”. De vaktijdschriften lieten ze schoorvoetend toe, wel met een afwijkende vormgeving, (“elke gelijkenis berust op toeval”), de dagbladen zetten hun hakken in het zand.
Outsourcing
Wat is nu de boodschap van Wybenga? Uitgevers “source je probleem out”. Laat het over aan de merken zelf en aan Hearhear en alles komt voor de bakker. Het Fonds hoeft zich dan ook geen zorgen meer te maken over de onafhankelijkheid van de journalistiek. Door “branded content” door deskundige derden te laten schrijven ontken je dat een blad een geloofwaardigheidsdilemma kan hebben. De journalisten blijven vrij van blaam. Een criterium voor onafhankelijkheid was: wie betaalt het artikel? “Wie betaalt bepaalt”.
Verdienmodel
Uitbesteden, daar zit wat in. Maar is dit een vernieuwing van de journalistieke infrastructuur in Nederland die door het Fonds gestimuleerd moet worden met geld, kennis en onderzoek? Is het niet gewoon een nieuw verdienmodel? Daarmee verdwijnt ook de rol van het Stimuleringsfonds.
Edwin Kisman
