Boeken fileren kan ook nog

In twee voorgaande blogs heb ik aangekondigd dat ik ga verhuizen.
Volgende week is het zover. Een megaklus als je ook van de gelegenheid  gebruik wil maken om op te ruimen en te ordenen. Een excuus voor  mijn tijdelijke afwezigheid op dit blog.

Tijdschriften van waarde
In mijn eerste verhuisblog ben ik ingegaan op het opruimen van het uitgeverstijdschrift Folio:magazine. Ik kwam toen tot de conclusie dat veel artikelen uit de tachtiger jaren nog nauwelijks hun waarde verloren hebben. Perpetual school!

Boeken ruimen
In mijn tweede verhuisblog  heb ik het saneren van mijn bibliotheek beschreven.
Ik heb het idee van een kenniscentrum voor uitgeverijen opgerakeld, dat helaas niet van de grond is gekomen.
Mijn boekenbezit heb ik volgens een driestaps methode sterk teruggebracht. Twaalf verhuisdozen hebben hun weg naar deze en gene gevonden.

Ooit?
Ik heb daarbij ook de werkwijze gehanteerd van de “opruim” goeroe Marie Kondo, wiens boek ik onlangs kreeg.
Je boeken op de grond leggen en dan kijken of je er iets mee hebt. Een boek houden omdat je denkt het ooit nog eens te zullen lezen, kan je volgens Kondo rustig vergeten want volgens haar staat “ooit” gelijk aan “nooit”.

Encyclopedie
Ik had ook een vooroorlogse Winkler Prins Encyclopaedie. Die heb ik op Marktplaats aangeboden en verkocht: 16 delen voor € 15 (!). Een serie die tweemaal de equator is gepasseerd: in de jaren 1933 tot 1938 naar Nederlands-Indië en in 1947 weer terug naar Nederland.
Een encyclopedie  met een bijzondere betekenis voor mij. Ik ben vernoemd naar Robert Edwin Peary , die vermeld stond in het deel 13 (O – Rading) dat vlak voor mijn geboorte uitkwam.
Bovendien zijn de boeken in oorlogstijd gebruikt om mij te leren lezen. Volgens de (hardnekkige) overlevering.

Dinosaurus
Maar wat doe je vandaag de dag met zo’n dinosaurus? Ik vroeg het aan degene die de serie kwam ophalen: “Wat gaat er mee gebeuren?”. Hij antwoordde: “Waarschijnlijk voor opdrachten in een escape room (!). Rob de koper bouwt dat soort ruimtes”.

Fileren
Na de boeken ben ik in de handleidingen gedoken. “Manuals” van apparaten en software die ik ooit heb aangeschaft. De eerste vraag die ik mezelf stelde: “heb ik dat apparaat of die software nog?” Bij “nee”was het vonnis snel geveld: in de prullenbak ermee. Er bleef echter nog veel over. Nu pas realiseerde ik me dat de meeste handleidingen meertalig zijn, tot 7 talen toe. Ik heb alleen de Nederlandse of de Engelse  versie nodig. Dus snel beslist: de andere talen er uitsnijden. Zo reduceer je het pakket tot éénvijfde van het oorspronkelijke volume. Gelijmde rechte ruggen snijden het makkelijkst.
Ineens schoot me te binnen dat ik die techniek vroeger ook toepaste bij reisgidsen. Alleen het deel over de regio waar ik heenging meenemen. Gewichtsbesparing. Scheelde ook nog eens CO2 uitstoot.
Dat doet ook denken aan die lezer die na het lezen van een bladzij, die er uitscheurt en weggooit. Teruglezen kan niet meer.

Vier manieren dus om je overtollige boekenvolume te reduceren: weggeven, verkopen, weggooien en fileren. Vier, dat is aanzienlijk minder dan de door Paul Simon bezongen “Fifty ways to leave a lover”.

Edwin Kisman