Dagelijks krijg ik per mail een overzicht van artikelen die door de inkopers van Blendle als favoriet worden beschouwd. „Must reads”. Na lange tijd was er een hit. Een artikel uit de NRC dat me interesseerde. Over de opleving van de huizenmarkt. Na het lezen dacht ik „had ik het gemist als ik het niet gelezen had?”. Nee.
Dat geldt eigenlijk voor het merendeel van het nieuws dat ik lees. Wat voor Blendl geldt, geldt ook voor PAPER, Myjour, eLinea, PressReader en vele andere digitale kiosken.
Wat bieden zij? Een mandje artikelen uit min of meer grote collecties kranten en tijdschriften. Een nuttige dienstverlening aan (potentiële) lezers, die het artikel anders nooit opgemerkt zouden hebben? Ook voor uitgevers aantrekkelijk, door de kans die zij krijgen een artikel dat zijn functie al eens heeft vervuld nog eens uit te baten? „Second life”.
Wat zijn de digitale kiosken of leesportefeuilles in feite? Handelaren in ‘content’ die door journalisten, redacteuren en uitgevers al voor een ander doel is gemaakt. Zoals handelaren in oud papier die oude kranten en tijdschriften verzamelen en verkopen. Nuttig.
Collecties worden samengesteld, zoals Barbara van Beukering de sleutelfiguur van PAPER in een interview zei, vanuit een “journalistiek onderbuikgevoel”, op dezelfde wijze dus als de oorspronkelijke ‘content’ werd gemaakt. De leidende vraag is volgens haar: “Waar praat iedereen over”, of volgens NRC Q “dit is wat je vandaag moet weten”. Moet ik het weten?
Als het gaat om het werkelijk afstemmen van de verzameling op de behoefte van de individuele lezer, is wat mij betreft de score nog te laag. Er gaan weken voorbij waarin ik niets van mijn gading vind.
Wat dat betreft zou toepassing van Big Data de oplossing kunnen zijn. De score zou dan omhoog schieten tot boven de 75 %.
Maar dat zou mij weer in de problemen brengen: ik zou niet alles kunnen lezen (infostress), ik zou niet alles kunnen kopen (budget) en ik zou door die dwangbuis verstoken worden van het ongewild en toevallig vinden van iets dat ik niet zocht, maar achteraf bijzonder waardevol vind (serendipity).
Toen ik me een maand geleden voor een proefmaand aanmeldde bij PAPER koos ik al voor het inloggen, met een zekere scepsis, het wachtwoord “Een goed initiatief?”.
Hoewel ik het duo Klöpping & Blankesteijn (de nieuwe Jobs & Wozniak :)?) en ook Barbara van Beukering veel succes toewens geef ik zelf de voorkeur aan onthaasting (de trend 2020? al op anticiperen, uitgevers?), en aan het zo nu en dan en hier en daar wat bladeren in een krant of tijdschrift. Ik heb gelukkig geen last van FOMO (Fear of Missing Out). Je hebt vaak minder nodig dan je denkt.
Voor mij dus: Adieu Blendle, vaarwel PAPER.
Edwin Kisman
En wat denk je van Bliyoo?
Daar kun je juist onbeperkt bladeren in boeken en tijdschriften.
Geen redactie die het voor je samenstelt. Gewoon browsen ;-))
Goed alternatief. Zelfselectie, grotere kans op serendipiteit en bekende kosten. Echter, de verleiding kan weer tot infostress leiden. Het draagt dus niet bij aan onthaasting.