Ik was 26. Studeerde nog scheikunde aan de UvA, toen ik van Harald Christern, een van de twee directeuren van Misset, de vraag kreeg. “Wij hebben een tijdschrift, Chemische Courant. Dat loopt niet. Kan jij met een voorstel komen voor verandering?”.
Ik hield van uitdagingen, dus ik zei ja. Zonder enige aarzeling en zonder enige ervaring. Ja, ik was een jaar roeiverslaggever van het Algemeen Handelsblad geweest, had als tekenaar in de redactie van Folia Civitatis gezeten, tekende cartoons en studeerde chemie. Misschien was het die mix waarop ik vertrouwde. Harald waarschijnlijk ook.
Ik analyseerde het blad en zijn concurrentie en presenteerde na 4 maanden een rapport, inclusief een nieuwe formule. “OK” zei de directie, “het ziet er niet slecht uit. Ga het maar uitvoeren”.
Wie kaatst kan de bal verwachten.
