Voornemen 2022: geen Nieuws meer consumeren!

Ik ben op Nieuwsdieet gegaan. Al het Nieuws heb ik ‘on hold’ gezet. Op kerstavond heb ik de daad bij het woord gevoegd. Kwam dat door het overvloedige Kerstmaal of omdat ik het boek van Rolf Dobelli “Het Nieuwsdieet. Omgaan met de overload aan informatie” voor de tweede maal las? Ik denk, vooral dat laatste. Over het Nieuws dat ons als een Pacman opslokt.

Kranten opgezegd
Ik heb mijn (digitale) abonnement op de NRC al opgezegd. Het proefabonnement op Trouw zal ik niet verlengen. Het abonnement van de Volkskrant heb ik aangehouden, evenals de nieuwsbrief van de New York Times. Beide lees ik (voorlopig) echter niet meer.
Waarom ik de Volkskrant heb aangehouden en de NRC opgezegd? Heel triviaal. Twee gelijkwaardige kranten die op één praktisch punt verschillen: de digitale leeslijst van de NRC opent heel traag, de bladwijzerlijst van de Volkskrant is snel.

Televisie niet meer gevolgd
Het NOS journaal kijk ik niet meer, evenmin als Nieuwsuur en al die TV praattafels in de avond. Alleen af en toe een Beau (om andere redenen). En soms “Wintergasten”. Verder ben ik systematisch mails van vaste mailinglists aan het ‘unsubscriben’. Dat ruimt op. Mijn ‘inbox’ krijgt lucht. Een leeg bureaublad, fysiek en digitaal. Mooi zo. Met sociale media heb ik geen probleem. Daar ben ik nooit aan begonnen. Wat dat betreft ben ik langer ‘offline’ dan Bram van Montfoort die het in 2013 een jaar uithield.

Waarom info-detoxen?
Ik heb al vaker over dit ‘info-detoxen’ geschreven. Op 17 maart 2017 in “Genoeg van het nieuws” en op 23 januari 2020 in “Op Nieuwsdieet, mijd het nieuws”. Pas nu heb ik besloten het zelf in de praktijk te brengen.
Welke argumenten van Dobelli hebben me over de streep getrokken? In eerste instantie was het de tijdwinst die een Nieuwsdieet zou opleveren. Hij rekende dat voor, waarna ik voor mezelf ook zo’n berekening maakte. Ik kwam op zo’n drie uur per dag of 18 uur per week besteed aan nieuwsmedia. Deze winst is direct merkbaar.

Hoe relevant is het Nieuws?
Als ik nu als (mee)kijker af en toe naar het korte Zes-uurjournaal kijk vraag ik me af wat hierin de relevantie voor mij is. Moet ik het nieuws consumeren, ‘What’s In It For Me’? Ik kom dan bijna altijd tot de conclusie: niet relevant voor mij. Het is “Nice to know” of liever gezegd “Not Nice to Know” en zeker geen “Need to Know”. Bovendien is het nieuws vaak op rampen gericht, want rampen trekken de aandacht van lezers. Die aandacht is nodig als ‘umfeld’ voor advertenies. Volgens Dobelli hèt verdienmodel van kranten. Dat betekent dat Nieuws je opfokt, stress veroorzaakt.
Nieuws leidt je bovendien af. Het kost tijd voor je weer de focus hervindt op waar je mee bezig was.

Vernauwd wereldbeeld
Een nieuw element is het gebruik van algoritmen die Nieuws kunnen afstemmen op jouw interesses, dankzij de data verzameld door Big Tech bedrijven (Facebook, Google etc). Dat betekent dat jouw wereldbeeld haast onmerkbaar vernauwd wordt. Je komt in een tunnel die steeds nauwer wordt.
Het effect van een Nieuwsdieet is dat je van al deze negatieve invloeden bevrijd bent. Dobelli somt in zijn boek 22 bezwaren op die pleiten voor een Nieuwsdieet. Lees z’n boek.

Wat mis ik? Mis ik wat?
Wat betekent ’t voor mij? Ik zal niet weten of er een Minister voor Digitale Zaken, waarvoor ik onlangs gepleit heb, benoemd is. Mis ik niet. Goed als ‘t gebeurt. Ik zal ook niet weten of er een Wereldwijd Pact gevormd is om de klimaatcrisis aan te pakken. Waarvoor ik ook gepleit heb. Mis ik niet. Goed als het gebeurt.

Wat doe ik met de gewonnen tijd?
Wat staat er nu op mijn menu, nu mijn tijd niet meer wordt opgeëist door het Nieuws? Boeken, TED talks, Google, Wikipedia.
‘t Geeft me tijd om me op mijn boekenkast te storten, die ruim voorzien, maar toch behapbaar is. Ruim tweehonderd boeken kijken op mij neer. Dat doet me denken aan Napoleon die vóór de slag bij Gizeh in 1798 zijn soldaten toesprak en zei:” veertig eeuwen kijken op u neer”.
Ruim 200 boeken, 70 % non-fictie. Ongelezen, ingekeken, half gelezen, eenmaal gelezen, lang geleden gelezen. Die 200 boeken proberen mijn aandacht te trekken, steken hun vinger omhoog om als eerste aan de beurt te komen.

Prioriteitenlijst boeken 
Ik heb daarvoor een prioriteitenlijst opgesteld. Om en om, twee nonfictie boeken tegen één fictie. Drie jaar geleden heb ik in een opwelling in drie maanden 20 romans gelezen. Ik zal nu mijn lijst volgen en ga hierbij ook een tip van Dobelli gebruiken: een boek tweemaal, kort na elkaar lezen. En in sommige gevallen na afloop een ‘mindmap’ maken. Eindelijk heb ik weer tijd daarvoor.

Hoe verder? 
Heb ik spijt? Doorgaans heb ik geen spijt van genomen beslissingen. Dat moet nu ook nog blijken. Ik ben benieuwd welke draai mijn leven door het Nieuwsdieet krijgt. Hoe lang ik ’t Nieuws ‘on hold’ kan houden, hoe dit experiment afloopt. Is het zoiets als met het roken waarmee ik 15 jaar geleden gestopt ben? Dat is gelukt. Nu lekker ontspannen en zonder een Nieuwsdruk in m’n hoofd, de wereld beter begrijpen.

Probeer het ook eens.
‘Cold turkey’.
Ontspan lekker.
Gewoon doen!
You’ll love it!

 

 

 

Edwin Kisman

Eerdere columns die ik over dit onderwerp schreef:

Genoeg van het Nieuws!– 17 maart 2017

Op Nieuwsdieet, mijd het nieuws – 23 jan2020

2021 het afkickjaar. Van FOMO naar NMRB – 15 januari 2021

Boeken lezen! Om wijzer en succesvoller te worden.
Maar hoe, als je weinig tijd hebt?– 18 augustus 2017

Mijn ideale (non-fictie) boek– 24 april 2021

Mindmappen, een krachtig hulpmiddel– 27 november 2015

Komt er een Minister voor Digitale Zaken? Is dat een goed idee? – 27 december 2021