Minimum Information Units zijn genoeg. Artikelen kunnen korter.

Minimum Information Units
Bergtoppen door het wolkendek

Minimum Information Units, wat zijn dat?
In mijn blog “Het artikel dat ook nog gelezen wordt. Pylonen trekken de aandacht en geven duiding” schetste ik de rol van aandachtstrekkers in een artikel. Ik noemde ze pylonen analoog aan de gekleurde waarschuwingskegels die je op wegen ziet. In een artikel zijn dat: kop/intro, beelden/bijschriften, tussenkoppen, ‘streamers’en kaders.

Alleen pylonen?
Die pylonen, betoogde ik, werken samen, als een team. Ze geven in één oogopslag de grote lijn van de boodschap van het artikel. Die stelling kwam nog eens terug in mijn blog “Het rendement van informatieoverdracht van brein naar brein”.

De rest weglaten?
Betekent dat, dat je de rest van het artikel, met name de tekst, weg kan laten? De lezer heeft immers al genoeg informatie binnen. Niet helemaal, want die rest zorgt  voor de onderbouwing van wat die pylonen beweren. Bovendien zijn er lezers die juist behoefte hebben aan die onderbouwing.
Een korte tekst dan, en een “lees meer” knop die verwijst naar aanvullende tekst. Of een QR code?

Minimum Information Units (MIU)
Of zijn die pylonen toch wel voldoende?
Tijdens het MagNet, de jaarlijkse conferentie van Canadese Tijdschriften gehouden in Toronto op 24 en 25 april 2019 (drie weken na het posten van mijn “pylonen” blog) hield Dominik Grau, een ‘digital transformation expert’, een verhaal over wat hij noemt “minimum information units”. Ik citeer uit een verslag:

“ When Grau and his team did persona interviews with readers, what they discovered was that people had a manner of consumption that was different than they thought it would be. “It’s about understanding the audience, who they are, what they are reading and what time of day, what makes them successful or not in consuming that content. And what does it mean for us in terms of content production,” Grau said.

“People, when they read magazines in Germany and the US for example, most of them do not read a magazine from the first to the last page,” he said.

Instead, they really read the content by unconsciously structuring the content into minimum information units (MIUs): items like headlines, subheads, paragraphs, infographics or tables, atoms of content, which can be distributed across platforms. “That’s why building personas and understanding the minimum information units and human reading behavior, strange as it sounds, it’s critically important to building any new content strategy, be it digital, print, audio or video.”

Kwam me bekend voor. Voor Grau de basis voor een “nieuwe content strategie”.

Beperken tot ‘key content’
U kunt eens nagaan hoe dat idee toepasbaar is op uw blad: artikelen terugbrengen tot een groepje samenvattingen, “key content” of MIU’s.
Of kritisch redigeren: een artikel afslanken tot 40% van zijn oorspronkelijke lengte. Moet kunnen. Vereist natuurlijk begrip van het verhaal, om dat verantwoord te kunnen doen!

De Wet van Sturgeon
Je zou bovendien nog verder kunnen gaan. Volgens de wet van Sturgeon is 90% van alles, dus ook van een artikel, nonsense. Als je goed selecteert houd je nog 10% over. Dat scheelt heel wat druk- en distributiekosten.
En je verliest volgens Grau vast geen lezers.

Eens proberen?

Edwin Kisman

Mee eens? Deel deze blog. Gebruik de buttons aan het eind van deze blog.

Een opmerking of aanvulling? Schrijf het in de reactieruimte aan het eind van dit blog

 

Lees (nog) eens de blogs

Schrijven zonder gelezen te worden? – 31 juli 2015

Tekst en beeld, samen de boodschap – 21 aug 2015

De ‘scannende’lezer – 21 okt 2015

Parels duiken – 5 jan 2016

Het artikel dat ook nog gelezen wordt. Pylonen trekken aandacht en geven duiding – 1 april 2019

Het rendement van informatieoverdracht van brein naar brein – 15 februari 2019

en de artikelen over

Dominik Grau en zijn Minimum Information Units (MUI’s)

De Wet van Sturgeon

Print Friendly, PDF & Email

1 gedachte over “Minimum Information Units zijn genoeg. Artikelen kunnen korter.

  1. Zeer herkenbaar, de strijd om de aandacht. Wat helpt is als de schrijver weet dat er vijfhonderd woorden beschikbaar zijn. Of tweehonderd. Maar het begint met beseffen wat je eigen leesgewoonten zijn. Waardoor je aandacht wordt getrokken, waarom je verder wil lezen. Hoe afhankelijk dat is van de tijd, je stemming, et cetera. Nuttige tips, Edwin!

Plaats een reactie