Toen begin van dit jaar Arend-Jan, ’no-nonsense’, Baars als gezagvoerder
aan boord kwam van de Seinpost, de grootste krant van Nederland die al enige tijd water maakte, kon de bemanning op z’n klompen aanvoelen wat er zou gaan gebeuren.
„Waar zit het lek?”
„Dat hebben we vorig jaar al proberen te dichten. Met een tabloïd. Maar het blijft sijpelen”, antwoordt Jim Eden, de eerste stuur, zonder een direct antwoord te geven.
Baars: „Luister Jim, we gaan het op mijn manier doen, ‘take it or leave it’”. Jim hield het voor gezien. Zag er geen uitdaging in en vertrok.
Een nieuwe eerste stuur dus, Karel Pietersen. Begonnen als krullenjongen bij de Seinpost, daarna gepokt en gemazeld in de journalistiek. Correspondent geweest in een voormalig wingewest. Corruptie van nabij geobserveerd. Een echte VOC-mentaliteit er aan overgehouden.
Pietersen, voor het raam, beide voeten op de vensterbank, staart naar de voorbij schuivende wolken. In één ervan herkent hij het erfgoed van Eden. Nu weet hij het zeker, zijn beslissing is juist. ‘t Staat in de wolken.
Juiste beslissing?
Plots wordt hij uit zijn ‘zen‘ gerukt door vier mannen en een vrouw die zich in de opening van de glazen deur verdringen en dreigend naar hem toe komen.
„Wat lezen we in de nrcZ? Je zegt dat je de toon van de Seinpost wil veranderen? Zonder ons te raadplegen?” Hun stemmen slaan over.
„Minder boos, optimistischer, geen 200 punts chocoladeletters meer? Man, dat is onze USP. Daarmee zijn we groot geworden”.
Inderdaad denkt Karel. Zou z’n beslissing dan toch….. Maar ja, een foute beslissing is beter dan géén beslissing (wie zei dat ook alweer?).
„Kom op mannen, we gaan buiten vergaderen. Wandelend. Dat deed Steve Jobs ook. Stimuleert het creatief denken”. Lydia Storm, de adjunct ’Desk in’, verontwaardigd „Mag ik niet mee?”
„Sorry Lydia, natuurlijk mag je mee”. De Seinpost was juist zo aardig op weg naar een goede méér-vrouwen-in-de-top score.
Brainstormen
Beneden, rondjes wandelend rond de parkeerplaats, komen de ideeën los. De zon helpt mee.
„Alle krantenoplages dalen. We moeten ervoor zorgen dat we ons marktaandeel houden. De 55 plus doelgroep groeit als kool. Blijven schoppen, daar houden ze van, laat die asielzoekers uit onze tuintjes blijven”, Joris West, de ’Desk out’ adjunct, raakt op dreef.
Wordt gekapt door Lydia. „Je lult Joris”, ze kan soms grofgebekt zijn, „we weten nog onvoldoende wat de lezers willen en wie dat zijn. Ik doe vaak m’n uiterste best om te denken als een lezer. Maar welke? Zeg Karel, wordt het niet tijd om een ’data scientist’ in dienst nemen. Die kan onze ’big data’ te lijf gaan. Onze doelgroep fileren. Dan zijn we er zó uit. De optimale mix van ’content’ en ’interface’. De oplagegrafiek: een hockey stick, zal je zien”.
Jimmy Dram, hoofd advertentieverkoop die met lede ogen zijn rubrieks adjes heeft zien wegtrekken naar Marktplek.nl ziet z’n kans schoon en oppert „Laten we iBaai overnemen, dan halen vanzelf onze rubrieksomzet weer binnen”.
Eureka
Zo werd er driftig gebrainstormd op de parkeerplaats, in de luwte van de gebouwen, en kwamen ze gezamenlijk tot de onvermijdelijke slotsom: ”Laten we een ’broadsheet’ maken, voor alle vijf miljoen oudjes van Nederland. Niks iPad. Zo’n lekker knisperende krant, die de hele keukentafel bedekt”.
En Arend-Jan Baars? Die vond het niet eens een slecht idee.
Een jaar later, eind september 2016, was de Seinpost weer helemaal boven Jan. Nu de allergrootste krant van Nederland.
